Het blogbericht van Bilzen 111 heb ik niet geschreven. Ik vond er de tijd niet voor en had twee weken na de wedstrijd ook geen zin meer om iets neer te pennen. Dit mag natuurlijk geen excuus zijn. Bij deze eventjes kort samengevat. Bilzen was goed en gaf mij vertrouwen voor het opkomende seizoen. Ik kon enkele topatleten achter mij laten en net zoals vorig jaar 3de worden. Positief punt was dat het lopen terug op niveau zat. Helemaal geen last meer van de gescheurde ligamenten. Op naar de Ironman 70.3 Kraichgau.
Met het verlengde weekend was dit echt wel de perfecte datum om een wedstrijd te plannen als hoofddoel. Donderdag vertrokken Kyra en ikzelf met de auto richting Kraichgau (Duitsland). Een "kleine" 550km verder had 3MD een hotel geboekt waar we met 1/3 van de club verbleven. Plezant om zo op een ontspannen manier naar de wedstrijd toe te leven. Samen loszwemmen, losfietsen en loslopen. Het fietsparcours verkenden wij deels met de auto, een 45tal kilometers deden we met de fiets. Ideaal om alles goed te bekijken. Het parcours gaf mij vertrouwen, zeker toen ik hier met een goed gevoel op de fiets zat. Nu was het enkel hopen dat die goeie benen ook zondag aanwezig zouden zijn.
Zondag D-day: vroeg opstaan (5u) om wat te eten. De voorbije dagen was ik totaal niet nerveus maar zondagochtend was dat andere koek. Over koeken gesproken. Je hoopt steeds dat het ontbijt smaakt maar dat valt toch altijd tegen. Gelukkig kon ik wel wat binnenkrijgen waardoor ik toch de nodige voedingsstoffen voor die ochtend binnen had.
Op naar de wisselzone. Eens ik mijn fiets geprepareerd had, was de nervositeit volledig weg. Ik weet niet hoe dat kwam, maar ik had er enorm veel zin in! Tijd om te knallen. De weergoden waren ons duidelijk zeer goed gezind en gaven tropische weersomstandigheden uit.
Om 9h15 werd het startschot voor de Age-group atleten gegeven. Ik wou niet als eerste het water in en ging 1min na het startschot in het water. Zo kon ik de atleten voor mij makkelijker volgen en kwam ik wellicht niet meteen alleen te zitten in het fietsen. Een kleine les die ik hieruit geleerd heb, is dat ik in het vervolg misschien toch meteen start. Ik moest constant uitwijken in het zwemmen en zat dan uiteindelijk toch alleen op de fiets.
45km was het "just me myself and I". Ik hoopte mij te kunnen concentreren op mijn wattages maar mijn Garmin gaf er de brui aan... Grrr. Uiteindelijk dan maar op het gevoel gereden tot er halverwege een andere Age-group atleet uit de achtergrond kwam. Meteen ging het tempo de lucht in, maar ik kon deze volgen. De zwaarste stroken zaten er op, enkel nog de laatste klim naar kilometerpunt 80. Ik kreeg het moeilijk en moest hem laten gaan. Al bij al viel de schade mee en kwam ik 30sec na hem de wisselzone binnen.
"Rustig mijn loopschoenen aandoen en bekomen van het fietsen", dacht ik bij mezelf. De wedstrijd is nog lang en die 30 sec extra kunnen geen kwaad. Toen ik de wissel uitkwam zat ik 2de in mijn AG25-29 en 4de AG overal op 5' van de leider. "SHIT" zei de stem in mijn hoofd. "Had ik te lang in de wissel gezeten, is mijn doel nog mogelijk..?" Ja de hitte zorgde ervoor dat ik tegen mezelf begon te praten. :)
Het was de eerste keer dat ik met een horloge liep tijdens een wedstrijd en had mezelf voorgenomen 3'50" te lopen per km. De eerste kilometers gingen vlot en ik kon het tempo hoog houden. Helaas had ik het loopparcours niet goed verkend en was dit alles behalve plat. Hierdoor ging het tempo soms iets trager dan wat ik zelf wou, maar op andere stukken kon ik dan weer sneller lopen. Oooo wat voelde het goed. Die 5' achterstand ging naar 4' dan naar 3' en opeens naar 1'20.. Ja hier zit iets in. Tot ik opeens hoorde 48 minuten achterstand. "Shit wat is er gebeurd." Maar al snel hoorde ik 48sec. Kyra was zo hard aan het supporteren in die hitte dat ze het ook wat moeilijk had. Op 1km van het einde ging ik de eerste age-grouper algemeen voorbij en kon ik zelfs nog 40sec weglopen. Man, ik ben hiervoor diep moeten gaan, maar enorm tevreden met wat ik heb laten zien. 1ste Age-grouper algemeen en als kers op de taart, 8ste met de Pro's meegeteld. Zalig gevoel! Bedankt 3MD voor het gezellige weekend!
Nu recupereren en mij klaarstomen voor het BK challenge in Geraardsbergen.
Met het verlengde weekend was dit echt wel de perfecte datum om een wedstrijd te plannen als hoofddoel. Donderdag vertrokken Kyra en ikzelf met de auto richting Kraichgau (Duitsland). Een "kleine" 550km verder had 3MD een hotel geboekt waar we met 1/3 van de club verbleven. Plezant om zo op een ontspannen manier naar de wedstrijd toe te leven. Samen loszwemmen, losfietsen en loslopen. Het fietsparcours verkenden wij deels met de auto, een 45tal kilometers deden we met de fiets. Ideaal om alles goed te bekijken. Het parcours gaf mij vertrouwen, zeker toen ik hier met een goed gevoel op de fiets zat. Nu was het enkel hopen dat die goeie benen ook zondag aanwezig zouden zijn.
Zondag D-day: vroeg opstaan (5u) om wat te eten. De voorbije dagen was ik totaal niet nerveus maar zondagochtend was dat andere koek. Over koeken gesproken. Je hoopt steeds dat het ontbijt smaakt maar dat valt toch altijd tegen. Gelukkig kon ik wel wat binnenkrijgen waardoor ik toch de nodige voedingsstoffen voor die ochtend binnen had.
Op naar de wisselzone. Eens ik mijn fiets geprepareerd had, was de nervositeit volledig weg. Ik weet niet hoe dat kwam, maar ik had er enorm veel zin in! Tijd om te knallen. De weergoden waren ons duidelijk zeer goed gezind en gaven tropische weersomstandigheden uit.
Om 9h15 werd het startschot voor de Age-group atleten gegeven. Ik wou niet als eerste het water in en ging 1min na het startschot in het water. Zo kon ik de atleten voor mij makkelijker volgen en kwam ik wellicht niet meteen alleen te zitten in het fietsen. Een kleine les die ik hieruit geleerd heb, is dat ik in het vervolg misschien toch meteen start. Ik moest constant uitwijken in het zwemmen en zat dan uiteindelijk toch alleen op de fiets.
45km was het "just me myself and I". Ik hoopte mij te kunnen concentreren op mijn wattages maar mijn Garmin gaf er de brui aan... Grrr. Uiteindelijk dan maar op het gevoel gereden tot er halverwege een andere Age-group atleet uit de achtergrond kwam. Meteen ging het tempo de lucht in, maar ik kon deze volgen. De zwaarste stroken zaten er op, enkel nog de laatste klim naar kilometerpunt 80. Ik kreeg het moeilijk en moest hem laten gaan. Al bij al viel de schade mee en kwam ik 30sec na hem de wisselzone binnen.
"Rustig mijn loopschoenen aandoen en bekomen van het fietsen", dacht ik bij mezelf. De wedstrijd is nog lang en die 30 sec extra kunnen geen kwaad. Toen ik de wissel uitkwam zat ik 2de in mijn AG25-29 en 4de AG overal op 5' van de leider. "SHIT" zei de stem in mijn hoofd. "Had ik te lang in de wissel gezeten, is mijn doel nog mogelijk..?" Ja de hitte zorgde ervoor dat ik tegen mezelf begon te praten. :)
Het was de eerste keer dat ik met een horloge liep tijdens een wedstrijd en had mezelf voorgenomen 3'50" te lopen per km. De eerste kilometers gingen vlot en ik kon het tempo hoog houden. Helaas had ik het loopparcours niet goed verkend en was dit alles behalve plat. Hierdoor ging het tempo soms iets trager dan wat ik zelf wou, maar op andere stukken kon ik dan weer sneller lopen. Oooo wat voelde het goed. Die 5' achterstand ging naar 4' dan naar 3' en opeens naar 1'20.. Ja hier zit iets in. Tot ik opeens hoorde 48 minuten achterstand. "Shit wat is er gebeurd." Maar al snel hoorde ik 48sec. Kyra was zo hard aan het supporteren in die hitte dat ze het ook wat moeilijk had. Op 1km van het einde ging ik de eerste age-grouper algemeen voorbij en kon ik zelfs nog 40sec weglopen. Man, ik ben hiervoor diep moeten gaan, maar enorm tevreden met wat ik heb laten zien. 1ste Age-grouper algemeen en als kers op de taart, 8ste met de Pro's meegeteld. Zalig gevoel! Bedankt 3MD voor het gezellige weekend!
Nu recupereren en mij klaarstomen voor het BK challenge in Geraardsbergen.