Het is al sinds de Ironman 70.3 van Luxemburg geleden dat ik nog eens actief was op deze blog. Bij deze mijn oprechte excuses. Het is niet altijd evident om meteen na een wedstrijd mijn gedachten neer te pennen (typen). Dit jaar stonden er 4 doelen genoteerd en niet de minste. Bilzen111 - Ironman70.3Luxemburg - BK half Eupen en Ironman70.3Nice. Ik kan hier een hele blog schrijven over wat er gelukt is en wat tegenviel maar dat kan ik simpelweg doen door mezelf 2,8 op 4 te geven.
Bilzen en Luxemburg waren er knal op. Eupen werd helaas een dag om snel te vergeten en Nice daar wil ik jullie mijn verhaal nog eens vertellen met alle toeters en bellen.
Donderdagavond was het zover. Na een dag werken waarbij ik reeds vroeg moest beginnen om mijn gevraagde werkuren te halen vertrokken Kyra en mezelf naar Nice met het vliegtuig. De eerste maal vliegen met Brussels Airlines... Velen zullen wel al weten wat ik tegenkwam maar bij deze nogmaals. Om 22h landen we in Nice. Het is altijd bang afwachten op de fiets die via de speciale band moet toekomen. Hoe hard zullen ze er nu weer mee gegooid hebben was mijn grootste zorg. Deze zorg begon na 45' over te gaan naar. "Waar blijft mijn fiets?" Deze kwam maar niet af. Om 23h ging ik dan maar vragen aan de balie waar die zat en ze wisten mij te vertellen dat alles uitgeladen was waardoor de fiets dus niet mee kwam vanuit Zaventem. De stress begon al te komen. Erger nog de persoon aan de balie zei dat dit geen probleem was, zondag zou die toekomen met de late vlucht. Nu begon ik te koken. Gelukkig bleef ik redelijk kalm (lees "Ik was echt kwaad en Kyra moest mij meermaals kalmeren"). Ze hadden ons uiteindelijk beloofd deze vrijdag tegen 22h zeker in Nice te hebben. Er waren 3 vluchten die dag dus op één van die vluchten ging die mee zijn. Het was uiteindelijk al 23h50 toen alles ingevuld was. Hop met weinig moed achter de huurauto en dan maar ons appartement vinden. Onze gsm's waren al in energiebesparingsmode, dus hopelijk hielden deze stand. Om 1h30 zaten we uiteindelijk doodop in ons bed. Gelukkig was ik kapot getjoold waardoor ik niet lag te piekeren over die fiets. Mijn Blog bericht gaat hier meer over de fiets dan iets anders. Kortweg volgende ochtend om 7h op en om 14h30 was de fiets toegekomen. Bedankt aan alle mensen die hiervoor geïnformeerd hebben. Ook vooral aan Kyra om mij zo kalm mogelijk te houden.
Zaterdag was er zoals gewoonlijk een dagje om alles los te maken en al het materiaal te controleren die ik nu allemaal ter beschikking had. (Tijd om al die frustraties er uit te gooien op zondag).
Samen met Pamphiel en Lewis stond ik hier aan de start. 3MD was dus met meer vertegenwoordigd. Om 7h10 was het zover. Het eerste onderdeel zwemmen in de zee. Ik had meteen een goed gevoel en kon enorm veel mensen voor mij inhalen waardoor ik met een super gevoel uit het water kwam. Eens op de fiets werd dit gevoel enkel maar beter 10km vlak en constant 320 - 330 watt duwen. Van km 10 - 40 was het klimmen van 0hm naar 1300hm. Ik bleef deze wattages aanhouden en zelfs hoger maar toch werd ik door sommige klimgeiten gewoon ter plaatse gelaten. Ik werd eventjes de les gespeld maar wist dat de wedstrijd nog lang was. Vanaf km 50 was het afdalen. Iets waar ik sinds mijn val in Barcelona nog steeds schrik voor heb maar ik kon mij focussen op een renner voor mij die ook een hoog tempo aanhield waardoor ik toch de schade kon beperken. Als 5de in mijn Age-group kon ik beginnen aan het laatste onderdeel. Mijn onderdeel "21km" lopen. De eerste 7km lopen kon ik een tempo aanhouden van 3'40"/km. Ideaal dat tempo kan ik lang volhouden. Helaas was het niet mijn loopdag. Na 7km moest ik noodgedwongen wandelen om tot aan het punt van 10km te strompelen. De moed zakte in mijn schoenen. De achterstand die ik inhaalde was terug volledig weg. Kyra en mijn ouders en alle andere supporters zorgden ervoor dat ik terug mijn ritme kon opbouwen. Van km 10 tot 15 kon ik terug mijn tempo herpakken en gelukkig kon ik zo toch nog naar die 3de plaats lopen. Het hoofddoel was een ticket bemachtigen voor het WK volgend jaar en dat is gelukt. De wedstrijd op zich in totaliteit was goed. Ik heb alles gegeven en kwam doodop aan. Wil dus zeggen dat ik mij maximaal gegeven heb. Alles was op. Tijd dus om wat te bekomen. Maar we gaan toch nog 1 keer volluit op de T3 in Lille. Alles voor 3MD nog één keer te doen schitteren.
Positief wat ik dit seizoen moet onthouden:
Zwemmen ++ (Er is terug een grote progressie gemaakt)
Fietsen + (Ook het fietsen is terug een pak beter en de marge is er nog)
Lopen - (Door wat blessure leed in de winter kon ik dit jaar niet rekenen op mijn normale niveau)
Hoofddoel volgend jaar is reeds gekend:
We komen terug naar Nice en dan gaan we hier nog eens alles op alles zetten om misschien wel iets moois te realiseren.
Bedankt aan alle supporters en familie en vooral aan Kyra (nog een paar weken en dan mijn vrouw). Ook bedankt aan alle sponsors om mij een heel jaar te steunen.
Bilzen en Luxemburg waren er knal op. Eupen werd helaas een dag om snel te vergeten en Nice daar wil ik jullie mijn verhaal nog eens vertellen met alle toeters en bellen.
Donderdagavond was het zover. Na een dag werken waarbij ik reeds vroeg moest beginnen om mijn gevraagde werkuren te halen vertrokken Kyra en mezelf naar Nice met het vliegtuig. De eerste maal vliegen met Brussels Airlines... Velen zullen wel al weten wat ik tegenkwam maar bij deze nogmaals. Om 22h landen we in Nice. Het is altijd bang afwachten op de fiets die via de speciale band moet toekomen. Hoe hard zullen ze er nu weer mee gegooid hebben was mijn grootste zorg. Deze zorg begon na 45' over te gaan naar. "Waar blijft mijn fiets?" Deze kwam maar niet af. Om 23h ging ik dan maar vragen aan de balie waar die zat en ze wisten mij te vertellen dat alles uitgeladen was waardoor de fiets dus niet mee kwam vanuit Zaventem. De stress begon al te komen. Erger nog de persoon aan de balie zei dat dit geen probleem was, zondag zou die toekomen met de late vlucht. Nu begon ik te koken. Gelukkig bleef ik redelijk kalm (lees "Ik was echt kwaad en Kyra moest mij meermaals kalmeren"). Ze hadden ons uiteindelijk beloofd deze vrijdag tegen 22h zeker in Nice te hebben. Er waren 3 vluchten die dag dus op één van die vluchten ging die mee zijn. Het was uiteindelijk al 23h50 toen alles ingevuld was. Hop met weinig moed achter de huurauto en dan maar ons appartement vinden. Onze gsm's waren al in energiebesparingsmode, dus hopelijk hielden deze stand. Om 1h30 zaten we uiteindelijk doodop in ons bed. Gelukkig was ik kapot getjoold waardoor ik niet lag te piekeren over die fiets. Mijn Blog bericht gaat hier meer over de fiets dan iets anders. Kortweg volgende ochtend om 7h op en om 14h30 was de fiets toegekomen. Bedankt aan alle mensen die hiervoor geïnformeerd hebben. Ook vooral aan Kyra om mij zo kalm mogelijk te houden.
Zaterdag was er zoals gewoonlijk een dagje om alles los te maken en al het materiaal te controleren die ik nu allemaal ter beschikking had. (Tijd om al die frustraties er uit te gooien op zondag).
Samen met Pamphiel en Lewis stond ik hier aan de start. 3MD was dus met meer vertegenwoordigd. Om 7h10 was het zover. Het eerste onderdeel zwemmen in de zee. Ik had meteen een goed gevoel en kon enorm veel mensen voor mij inhalen waardoor ik met een super gevoel uit het water kwam. Eens op de fiets werd dit gevoel enkel maar beter 10km vlak en constant 320 - 330 watt duwen. Van km 10 - 40 was het klimmen van 0hm naar 1300hm. Ik bleef deze wattages aanhouden en zelfs hoger maar toch werd ik door sommige klimgeiten gewoon ter plaatse gelaten. Ik werd eventjes de les gespeld maar wist dat de wedstrijd nog lang was. Vanaf km 50 was het afdalen. Iets waar ik sinds mijn val in Barcelona nog steeds schrik voor heb maar ik kon mij focussen op een renner voor mij die ook een hoog tempo aanhield waardoor ik toch de schade kon beperken. Als 5de in mijn Age-group kon ik beginnen aan het laatste onderdeel. Mijn onderdeel "21km" lopen. De eerste 7km lopen kon ik een tempo aanhouden van 3'40"/km. Ideaal dat tempo kan ik lang volhouden. Helaas was het niet mijn loopdag. Na 7km moest ik noodgedwongen wandelen om tot aan het punt van 10km te strompelen. De moed zakte in mijn schoenen. De achterstand die ik inhaalde was terug volledig weg. Kyra en mijn ouders en alle andere supporters zorgden ervoor dat ik terug mijn ritme kon opbouwen. Van km 10 tot 15 kon ik terug mijn tempo herpakken en gelukkig kon ik zo toch nog naar die 3de plaats lopen. Het hoofddoel was een ticket bemachtigen voor het WK volgend jaar en dat is gelukt. De wedstrijd op zich in totaliteit was goed. Ik heb alles gegeven en kwam doodop aan. Wil dus zeggen dat ik mij maximaal gegeven heb. Alles was op. Tijd dus om wat te bekomen. Maar we gaan toch nog 1 keer volluit op de T3 in Lille. Alles voor 3MD nog één keer te doen schitteren.
Positief wat ik dit seizoen moet onthouden:
Zwemmen ++ (Er is terug een grote progressie gemaakt)
Fietsen + (Ook het fietsen is terug een pak beter en de marge is er nog)
Lopen - (Door wat blessure leed in de winter kon ik dit jaar niet rekenen op mijn normale niveau)
Hoofddoel volgend jaar is reeds gekend:
We komen terug naar Nice en dan gaan we hier nog eens alles op alles zetten om misschien wel iets moois te realiseren.
Bedankt aan alle supporters en familie en vooral aan Kyra (nog een paar weken en dan mijn vrouw). Ook bedankt aan alle sponsors om mij een heel jaar te steunen.